De 5de en 6de week alweer, de tijd vliegt.

Het is weer een tijdje geleden dat ik iets van me heb laten horen, maar de afgelopen 2 weken heb ik het zo druk en leuk gehad dat het er bij in geschoten is. Dat betekend wel dat het nu een lang verhaal gaat worden haha, nee grapje ik zal jullie sparen! Het is hier nog steeds geweldig, we merken alleen dat het regenseizoen eraan begint te komen. We hebben bijna elke avond een regenbuitje, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken.

Weekendje Bohol van Woensdag 21 mei tot 26 Mei:
Op woensdag de 21ste begon onze stagedag eigenlijk gewoon weer, kindjes vaccineren. Het was vandaag niet zo druk dus we hebben maar weinig kindjes kunnen prikken. Dit was wel jammer, maar hierdoor leerde we de mensen wel beter kennen door eens een gesprek aan te gaan. Dat is ook heel leuk natuurlijk. Na het vaccineren ben ik mijn spullen gaan inpakken. Rond 15:00 zijn we vertrokken naar het vliegveld, en natuurlijk was dit weer een heel avondtuur, want onze taxichauffeur dacht over een steen te kunnen rijden van 20 cm hoog. Ik voelde gewoon in de auto onder mijn voeten die steen.. haha dus wij de auto uit. En natuurlijk lachen. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld vlogen we rond 18:30 richting Cebu. De reis duurde maar 3 kwartier, en voor we het wisten stonden weer met beide benen op de grond. Toen we eenmaal bij het hotel aankwamen zijn we nog iets gaan eten en daarna gelijk gaan slapen.
We hadden maar 1 overnachting in Cebu, we gingen de volgende ochtend weer door met de boot naar Bohol. De bootreis duurde 1,5 uur. Het was best leuk om zo mee te maken. Toen we aankwamen zijn we gelijk door een taxi na ons hotel gebracht en hebben we de rest van de dag heerlijk aan het strand gelegen. De zee was zo mooi helder, we zagen zeesterren en krabjes op de bodem lopen. Ook het strand was super wit en mooi egaal. Echt een plaatje ongelooflijk! Die avond zijn we heerlijk gaan uiteten op de boulevard. Het leek een beetje op de Spaanse boulevard, leuke bandjes die speelde bij de restaurant en waren gezellige kaarsjes en fakkels.

De volgende dag hebben we een toeristische trip gemaakt door Tagbilaran. We hebben als eerst de kleinste aapjes van de Filipijnen bezocht, de Tasier aapjes. Heel schattig om te zien. Daarna zijn we door gereden naar de chocolatehills. Dat zijn allemaal bergjes naast elkaar, en in een bepaalde tijd in het jaar zijn die zo bruin als chocola door de blad verkleuring van de bomen. Daar hadden ze een Zipline waar je op kon fietsen. Met andere woorden een heel dun draad waar je overheen kunt fietsen tussen de chocolatehills door. Dooodeng! Ik heb nog nooit zo snel gefietst om naar de overkant te komen, heb ook niks gezien van de chocolatehills om me heen haha!! Nadat we allemaal goed op de foto stonden met de chocolatehills gingen we door naar de echte Zipline. Hierbij hang je in een mat en word je aan een draad naar de overkant van de bergen geslingerd! Ja, het was geweldig helemaal mijn ding! Ik kon genieten van de natuur en omgeving en we gingen kei hard! Na deze drukke dag zijn we weer terug naar ons hotel gegaan om te zwemmen.

Op zaterdag zijn we eilandjes gaan hoppen. Als eerst gingen we op een boot die ons naar de dolfijnen zou brengen die we konden bezichtigen. We hebben er wel 3 gezien, ongelooflijk, haha! Daarna zijn we doorgevaren naar een eiland waar we konden snorkelen, dit was super mooi! Ik heb eindelijk mijn grote idool Nemo kunnen zien met zijn maatje Dorie! Het koraal was mooi maar de vissen nog veel mooier. Daarna zijn we met een boot door gevaren naar een plek waar we schildpadden konden zien. Wat was het water helder, we mochten snorkelen en ja hoor, we hebben 3 super mooie schildpadden kunnen zien. Het was echt geweldig, wat zijn die dieren mooi om zo dichtbij te zien en naast te zwemmen. Toen gingen we door naar het volgende eiland, dit eiland had een soort sluier van zand na het eiland toe. Dit was ook heel mooi, hier zaten veel kwallen en zeesterren die we van heel dichtbij konden bekijken. Eenmaal terug op ons eiland heb ik samen met Evi eens even een massage genomen van 1 uur lang! Zo wat is onze stage toch zwaaaar..

Op zondag 25 mei was mijn lieve tweeling zus, zoals ze het hier noemen jarig! Tijd voor een feestje! We hadden een hele mooie chocolade taart laten maken door het hotel, en we mochten onze cadeautjes geven. Roos vond het geweldig. Deze dag hadden we er speciaal voor gekozen om met Whalesharks te gaan zwemmen. Wooooow, wat zijn die beesten groot! Ze zijn ongeveer 8 á 10 meter. Maar wat geweldig om naast zo’n beest te mogen zwemmen, zijn huid voelt net als schuurpapier. Na deze fantastische ervaring , hebben we nog even in het zwembad gezwommen en zijn we ons klaar gaan maken voor een erg chique etentje. Want het was tenslotte nog steeds Roos haar verjaardag.

Op Maandag 26 mei, zijn we weer terug gevlogen naar Davao, en heeft Vic onze chauffeur ons terug gebracht naar het ziekenhuis. Wat was Bohol mooi en wat heb ik een geweldige tijd hier.

Op Woensdag 28 mei ging de wekker al om 3:45, want onze leraar Hans zou om 6:00 landen op Davao. En we wilde als verrassing met zijn alle hem ophalen. We keken er echt na uit om hem te laten zien hoe het hier is. Hans was helemaal verrast dat wij met z’n alle waren gekomen. We kregen een dikke knuffel en op naar zijn resort. Daar heeft hij van de hele reis even bij kunnen komen. Onze dag ging natuurlijk weer gewoon verder, op naar stage. Samen met Evi en de sportstudenten mochten we naar het weeshuis. We hadden besloten om met de kinderen te gaan zwemmen. Ze kunnen bijna allemaal zwemmen op 2 na, maar we wisten dat ze het geweldig vinden om te gaan zwemmen. Toen we de kinderen vertelde dat we gingen zwemmen sprongen zo een gat in de lucht! Wat bijzonder om die kinderen zo blij te zien. Eenmaal in het zwembad hebben ze zich helemaal uitgeleefd. Als de kinderen die avond niet goed hebben kunnen slapen weet ik het ook niet meer, haha!! Op het moment dat Evi en ik weer afscheid namen in het zwembad omdat wij eerder weg moesten, riep 1 kindje van 8 jaar. Evi and Jolynn wait, thank you that we can swim today. Nou hartverscheurend, wat een schatje! Eenmaal omgekleed en wel gingen we met Hans en Sophie naar de kerk om eens te kijken hoe dat hier gaat. Nou precies hetzelfde als in Nederland, maar het was wel bijzonder om mee te maken. Daarna zijn we heerlijk gaan uit eten bij Fatmat, en hebben we eens super gezellige avond gehad met z’n alle.
Op donderdag 29 mei hadden Evi en ik alleen stage bij het weeshuis, we hadden het dierengeluidenspel met ze gedaan en ze vonden het super leuk! Ze hebben echt super hard gelachen, en wat mij het meeste verbaasde is dat de 19 kinderen zo goed met elkaar kunnen spelen zonder ruzie te maken. Ze hebben alleen maar lol met elkaar echt heel leuk om te zien. Die middag kwamen Hans en Sophie op bezoek, hier hadden ze allerlei liedjes voor ingestudeerd om op te treden. Echt heel lief en leuk om te zien. Ook mooi om te zien dat ze ons zo dankbaar zijn voor alles wat wij doen, wij gingen het weeshuis ook sponsorgeld zodat er uniformen en schoolspullen komen voor de kinderen die naar school kunnen. Dit vinden wij erg belangrijk.

Op vrijdag 30 mei zijn we met z’n 12e vertrokken naar het eiland Samal. We waren met de groep van ons + Hans en Sophie en de meiden van de opleiding sport en bewegen. We verbleven op het resort seagrass. We hadden we 2 hutjes naast elkaar dat was super leuk. We hadden zelf gebarbecued en salades gemaakt. Het was echt leuk en gezellig om eens een keer zelf dingen te maken en ondernemen in plaats van steeds aan te schuiven. Op zaterdag zijn we gaan duiken, nog nooit gedaan maar wat mooi is dat. Als eerst kregen we een hele uitleg wat alle gebaren betekenen en wat we moesten doen. Daarna gingen we per tweetal naar onder, ieder had zijn eigen begeleider. Dat was heel geruststellend. Ook nu zag ik Nemo weer en heb ik zijn huis mogen aanraken. Nou ik heb nog nooit zo zacht iets gevoelt. Wat is het koraal hier geweldig mooi, en wat is het bijzonder om zo lang te kunnen genieten van het leven onder water. Wat was ik moe die dag van de mooie indrukken. Toen we weer terug waren in ons resort gingen we weer barbecueën. Het was echt super gezellig na de barbecue hadden we het spel ‘wie ben ik’ gedaan. Om 12 uur was Hans jarig en hadden we aan de band gevraagd die op dat moment speelde op happy birthday te zingen. En je gelooft het natuurlijk noooooit.. om half 12 begonnen ze al. Haha dat geloof je toch niet. Maarja heerlijk deze cultuur. Om 12 uur gingen wij als groep op het podium om te zingen voor Hans, dit vond het echt super leuk. Hij moest echt lachen en vond het super leuk dat wij eraan gedacht hadden.
De volgende dag hadden we taart in mekaar gezet met allemaal cupcakes, want we konden geen taart vinden. Hans vond het allemaal geweldig en wij hebben ook echt van zijn blijdschap genoten! Deze dag hebben we heerlijk gezwommen, en kwam onze chauffeur ons alweer rond 5 uur ophalen om terug te gaan naar het ziekenhuis. Ook dit was weer een heerlijk geslaagd weekend.

Op Maandag hebben we heerlijk uitgeslapen en hebben we ’s middags een volleybal wedstrijd gespeeld tegen het Filipijnse vrouwenteam. En wij hadden natuurlijk gewonnen, haha!!

Dinsdag was de grote dag, het ziekenhuis bestond toen alweer 35 jaar. En dit werd uitbundig gevierd. De wekker ging alweer om 7 uur want we moesten om half 9 in de kerk zijn, want op deze dag gingen er 6 stellen trouwen. Al deze stellen werken in het ziekenhuis, vandaar dat iedereen aanwezig was. Ruben het hoofd van het ziekenhuis organiseert dit soort dingen voor zijn personeel, omdat het personeel zelf te arm is om te trouwen en trouwen is hier toch wel een beetje een must. Ruben vind het belangrijk dat iedereen kan trouwen ook de armere mensen, en dat is de reden waarom Ruben dit betaald en organiseert. Na de mis van 1,5 uur hadden we een motor tour vanaf de kerk terug naar het ziekenhuis. Ze hadden de loods van het ziekenhuis helemaal versierd en de taarten en het eten stond al klaar toen we aankwamen. We hadden een soort receptie, alleen dan in Filipinostijl. Na het eten zijn we gaan omkleden, want deze avond was er de missverkiezing. Deze wordt 1 x per jaar gedaan en wordt hier erg serieus genomen. Vandaar dat wij allemaal nette jurkjes aan hadden. Tijdens de missverkiezing moet je over het podium lopen en je talent showen en vertellen wat je zou veranderen aan jezelf, en wat je zou veranderen als je je leven opnieuw mocht leven. Ik was toen ik dit hoorde erg blij dat ik niet mee deed met deze missverkiezing. Niks voor mij, maar des te leuk om naar de andere te kijken! Het was een erg gezellige avond!

En ja hoor de volgende dag begon de stage weer, ik liep stage samen met Roos, Evi en Senna in het weeshuis van de nonnen. Dit weeshuis is anders dan het weeshuis achter het ziekenhuis. Bij het weeshuis van de nonnen in Davao komen kindjes waarvan de ouders niet meer voor ze kunnen zorgen. Ze brengen de kinderen dan gewoon aan de deur van dit weeshuis, en geven hun kind gewoon af.. heel apart en onbegrijpelijk voor ons. De kindjes zijn zo lief en schattig dat ik ze het liefst allemaal wil adopteren, maarja dat gaat helaas niet. Er verblijven ook verstandelijk gehandicapte kindjes omdat de families het allemaal niet kunnen betalen of het kind niet willen door de handicap. Ik vond het geweldig om met deze kinderen te mogen werken, ze waren heel lief en enthousiast. Ze lachte de hele dag en dat deed me erg goed!
Nou wat is het toch weer een lang verhaal geworden. Het is nog maar 3 weekjes en dan gaan we op vakantie naar Palawan voor 10 dagen. De tijd gaat hier veelste snel, maar toch kijk ik er weer naar uit om naar huis te gaan. Want ik mis mijn leven in Nederland best wel, ook al is het hier geweldig!

Liefs vanuit de Filipijnen,
Jolein