Week 7 en 8

Er is alweer een week voorbij gevlogen, ongelooflijk wat gaat de tijd hier toch snel! Volgende week is het alweer onze laatste week in het ziekenhuis, en Maandag de 23ste vertrekken we alweer richting Palawan. Wat is het toch jammer dat het einde van dit avontuur nu toch echt inzicht komt! Maarja voordat ik me teveel verdiep in de toekomst zou ik eerst eens even mijn belevingen van afgelopen week met jullie delen.

Donderdag 5 Juni
Deze dag had ik samen met Evi stage in het weeshuis van de nonnen, we zijn de avond ervoor laat naar bed geweest dus toen de wekker om 8uur ging wilde we het liefste nog eventjes omdraaien. Dit ging niet dus, huphup omkleden en op naar het weeshuis. 'S morgens ging het alweer heerlijk, want het was een hele hete dag en de Ven (het busje wat ons naar Davao brengt) had de vaart thuis gelaten volgens mij. Na 1,5uur waren we dan toch echt aangekomen bij het weeshuis, de kindjes stonden alweer gelijk voor de deur om ons te verwelkomen met het respect gebaar. ( dan vragen ze je hand en leggen het tegen hun voorhoofd aan). Daarna konden we gelijk aan de slag, we mochten alle kindjes verschonen en in bad doen. Rond 12 uur kregen ze de fles, en daarna was het tijd voor een dutje. Dit begrip nam ook ik iets te letterlijk! Voordat ik het in de gaten had lag ik op de bank met een kindje op mijn borst te slapen. Gelukkig deed het kind met mij mee en heeft het een grappig gezicht veroorzaakt voor de mensen die daar werkte!! Echt weer een Jolein actie. Nou ook na mijn middagdutje ben ik even met de kindjes die wat ouder waren gaan spelen. Wat een bijzondere kinderen, ik weet het ik zeg het heel vaak maar ik vind het echt zo! Ze lachte en we deden tikkertje. Soms praten ze Visayan tegen mij en praat ik in het Engels terug, ze snappen er niks van maar toch vinden ze het geweldig. Rond een uurtje of 4 zijn Evi en ik weer richting huis gegaan. Het was een zeer geslaagde dag ookal vond ik het afscheid best moeilijk!

Vrijdag 6 Juni
Vandaag was de dag van het geregel. Alle Nederlandse studenten hadden deze avond een barbecue georganiseerd voor alle mensen uit het ziekenhuis. De verpleegkundige van het ROC kregen de taak om drinken, bestek en borden te regelen! Dus hup vroeg uit de veren op naar de NCCC supermarkt. Daarna zijn we de loods gaan versieren met de Nederlandse vlag en allerlei andere vlaggetjes! Laat het feest maar beginnen!! Om 6 uur begon de barbecue, maar we zijn nog steeds in de Filipijnen met de Filipijnseklok dus rond kwart voor 7 vonden ook de Filipino's het tijd om te komen kijken hoe het met de barbecue gesteld was. Het was voor sommige Filipino's de eerste keer dat ze een hartige salade aten, wij geloofde onze oren niet toen we dat hoorde. Het was een geweldige avond! We hebben gedanst gedronken en het aller belangrijkste we hebben super veel gelachen en plezier gehad. Ook Sophie en Hans hebben zich goed vermaakt!

Zaterdag 7 Juni
Mijn geluksdag!! Ik ging met Roos, Sophie, Senna en Evi de hele dag shoppen in een super grote ShoppingMall. Wat moet ik daar nou allemaal over typen, haha! Het was gewoon geweldig, zo'n groot winkelcentrum heb ik nog nooit gezien. Na het shoppen zijn we heerlijk gaan uiteten bij de Bonte koe, dat is het Nederlandse restaurant in Davao! Het was erg gezellig, Hans, Martijn, Moniek en Arno hadden de hele dag in het zwembad gelegen en zijn rond 7uur ook naar de Bonte koe gekomen. We gingen deze avond rond half 12 naar bed want de volgende dag moesten we fit zijn voor het Raften!

Zondag 8 Juni
Om 5uur ging de wekker, wat een heerlijk begin van de dag.. Om 7uur moesten we al in Davao zijn bij het raften. Eenmaal de zwemvesten gepast en de helmen op kregen we een introductie filmpje. Nou toen wilde de helft van onze groep eigenlijk al niet meer mee, en Hans ja wat moet ik daarvan zeggen die was helemaal in zijn hum! Om half 9 vertrokken we naar de rivier, het was ongeveer 1,5uur reizen en tot onze grote verbazing kwamen we weer gewoon langs ons eigen huisje gereden!! Jaja zo creëer je nog eens geduld en verbazing tegelijk! Toen we aankwamen kregen we nog een keer een kleine uitleg en mochten we daarna de boot in. Ik zat met Senna, Martijn, Evi en Moniek in de boot. Het eerste stuk was voor ons al een opgave iedereen moest even wennen, maar het kwam goed. Toen we op een recht en rustig stuk terecht kwamen zei onze kapitein: Senna we have to safe you, so go out of this boat.. En dat gezicht van Senna sprak boekdelen, Geweldig! Wat heb ik gelachen, Senna vond het best eng dus hij had precies de goede gevraagd om als eerst te gaan redden. Maar het kwam goed Senna heeft zich ook dood gelachen! Toen we eenmaal de smaak te pakken hadden werd de rivier steeds moeilijker en ja hoor, ook ik mocht eraan geloven. Ik ben in totaal 3x uit de boot gevallen waarvan ik de laatste keer de boot niet echt soepel meer in kwam omdat ik zo de slappe lach had, nou dan weet je het wel! Ik voelde me net een natte walvis die was aangespoeld, toen ik deze gedachte deelde had iedereen natuurlijk de slappe lach! Kortom genoeg gelachen deze dag! 'S avonds was ik echt kapot, maar het was de laatste avond met Hans en Sophie. Voordat we afscheid namen hebben we nog het dierengeluidenspel gedaan, maar daarna moesten we toch echt afscheid nemen. Dat was best wel raar. Toen Hans en Sophie vertrokken waren ben ik gelijk naar bed gegaan ik was echt doodmoe.

Maandag 9 Juni
Vandaag gingen we het de hele groep het Visum verlengen, behalve Roos want Roos was niet zo lekker. Rond 10 uur vertrokken we richting Davao, het was weer een hele wereldreis want we moesten eerst met een tricycle daarna met een Ven daarna weer met een Jeepney en niet te vergeten moesten we het laatste stukje met de taxi. Zo we hadden bijna alle vervoersmiddelen hier gehad, maar we mochten niet klagen want het aller belangrijkste was dat we waren aangekomen. Dit was ook het enige positieve aan deze hele reis. Want we waren nog niet binnen of Arno en Moniek werden bij de deur tegen gehouden omdat ze slippers aanhadden en je mocht het gebouw alleen maar in met dichte nette schoenen. Martijn, Senna, Evi en ik natuurlijk lachen, want ze waren gewoon eigenwijs want wij hadden van te voren gezegd dat ze dichte schoenen aan moesten doen. Ze hadden geluk want aan de overkant van de straat zat een ShoppingMall dus konden ze schoenen gaan kopen. Wij gingen ondertussen door met aan verlengen van ons visum, we hadden overal kopie's van, paspoort, vliegtickets en een pasfoto.. En nog moesten ze perse een kopie van het visum en de stempel die gezet was bij aankomst in Manilla, nou zeg dat geloof je toch niet.. En dit zijn van die momenten waarbij er toch echt iets te veel van mijn geduld en vriendelijkheid wordt gevraagd! Martijn nam het over en we moesten eerst papier invullen, daarna naar de ShoppingMall voor het kopiëren van het visum ect. En dan weer terug om alles in te leveren, te betalen en dan ook nog wachten totdat het visum verlengd is. Dan verwacht je als je 30 min moet wachten dat je een nieuw visum in je paspoort geplakt krijgt, nee hoor alleen een stempel! Daar zakt mijn broek van af hoor, haha! Heerlijk wat een cultuur. Na 1,5uur kwamen Arno en Moniek terug, geen schoenen gevonden dus dan maar een keertje met Roos samen terug, dachten ze. Toen hadden de bewakers een idee, als ze nou onze schoenen aandoen! Nou ik heb echt heel hard gelachen Arno kwam binnen met crocs van de mannelijke bewaker en Moniek kwam binnen op de slippers met hoge hak van de vrouwelijke bewaker! Het zag eruit, echt geweldig ze lachte zich ook dood wat een plezier hadden ze. Toen ook hun visum verlengd was konden we weer terug naar huis, wat een dag!

Dinsdag 10 Juni
Vandaag hebben we overdag niet zo veel gedaan maar 's avonds ben ik met Evi en de bazin van het weeshuis achter het ziekenhuis naar de ShoppingMall geweest om van ons sponsorgeld, hele nieuwe school uniformen te kopen voor de kinderen. De bazin was helemaal blij, en wij vonden het super dat we deze mensen konden helpen. Ze hebben allemaal nieuw ondergoed, blousen, broeken en rokken om mee naar school te gaan! Het voelt echt super goed om deze mensen hier zo te kunnen helpen!

Woensdag 11 Juni
Deze dag heb ik samen met de zieke Roos heerlijk film gekeken en uitgeslapen. Ik vond het erg fijn om even zo'n rust dag te hebben, want vrijdag 13 juni ga ik samen met Martijn, Arno en Oliver de Mount Apo beklimmen. 'S avonds zijn we gaan uiteten bij de coffeeshop naast ons huisje, daarna hebben we de grootste schik gehad op onze kamer, ben ik vroeg gaan slapen.

Donderdag 12 Juni
Vandaag ben ik samen met Senna boodschappen gaan doen, en heb ik nog een film gekeken en ben ik eens even rustig gaan zitten voor dit verslag.

Morgen ga ik in 3dagen de Mount Apo beklimmen, ik heb er super veel zin in! Het is allemaal heel primitief, geen wc of douche gewoon wandelen wandelen en nog eens wandelen. Dat is goed voor me. Het is weer een lang verhaal geworden, ik merk nu de laatste weken in zicht komen ik steeds meer mezelf ga voorbereiden op mijn thuiskomst. Toch blijf ik nog eventjes lekker genieten van dit land zodat als ik terug kom allemaal mooie verhalen kan vertellen, want het is hier geweldig!!

Heel veel liefs en een dikke kus vanuit de Filipijnen,
Jolein.